De achtergrond van een speelgoedjunk

Waar andere kinderen in de puberteit hun speelgoed in een doos op zolder verstoppen, ben ik gewoon doorgegaan. Al vóór mijn twintigste had ik de eerste vitrine met modelauto’s, die toen nog speelgoedauto’s heetten. In de jaren zeventig van de vorige eeuw maakten de meeste speelgoedwinkels nog geen deel uit van een winkelketen. Er was een grote verscheidenheid aan producten en de omloopsnelheid was laag. In stille hoekjes van winkels die ook badmatten en bloempotten verkochten, vond ik vele winkeldochters. Ik liet het speelgoed toen nog wel inpakken, want het stond zo vreemd, een bijna volwassen man die speelgoed kocht voor zichzelf. Ik had er geen flauw idee van dat er veel meer volwassenen waren die autootjes of poppen voor zichzelf kochten. Ik bezoek nog steeds speelgoedwinkels, want ik blijf het leuk vinden om het speelgoed van nu te verzamelen. Daarnaast kan ik op beurzen en rommelmarkten terecht voor het speelgoed van toen. Vooral ónder de kraam in de bananendozen is het avontuurlijk rommelen.

Na vele jaren van verzamelen ben ik in het jaar 2000 begonnen met het bouwen van diorama’s en vitrines. Het voormalige pakhuis in snoepgoed onder onze woning maakte ik geschikt voor de nieuwe functie: speelgoed. Door de constructie van vitrines met meer verdiepingen kan ik relatief veel speelgoed kwijt. Na zes jaar voorbereiding was het museum nog niet helemaal af, maar wel goed genoeg voor de opening. Op de zonnige zaterdag 1 juli 2006 verrichtten de buurkinderen Amadeo en Nadia de opening. Ik vind dat je een speelgoedmuseum niet moet laten openen door een gezagsdrager, maar door kinderen.

Vanaf het eerste moment komen in het Speelgoedkabinet niet alleen de verzamelaars en speelgoedgekken. Juist buitenstaanders vinden het leuk het speelgoed van hun jeugd terug te zien in een passende omgeving; en dat is nog steeds zo. Ouders en grootouders die hun (klein)kinderen laten zien waarmee zij zich vroeger vermaakten, maar ook kinderen zelf herkennen veel. Het leuke is dat iedereen vrolijk wordt in het Speelgoedkabinet. Eigenlijk wil ik met het Speelgoedkabinet niets anders dan een warm gevoel teweeg brengen in een soort nostalgische speelgoedwinkel. Uiteindelijk gaat het niet meer om het speelgoed, maar alleen om emotie…

en daar komt u achter in mijn Speelgoedkabinet.

Herman Diender